
Even een
throwback naar het ontstaan van Valentijnsdag, en daarvoor gaan we helemaal
terug naar ± 270 jaar na Christus. Sint Valentinus, een bisschop uit Italië, is de man
waar het mee begon. Eén van zijn hobby’s was het verzorgen van zijn bloementuin
en mensen kwamen van ver om deze te bewonderen. Jonge stellen schonk hij dan
een bloem als symbool van trouw en genegenheid. Toen hij gestorven was – op 14
februari – werd zijn graf veel bezocht door verloofde stellen omdat ze zijn
zegen over hun toekomstige huwelijk wilden. In 496 jaar na Christus riep Paus
Gelasius I 14 februari officieel uit tot de dag van de Heilige Valentijn. Uiteindelijk
begon de Verenigde Staten deze dag om te toveren tot iets commercieels; een dag
om je anonieme liefde te verklaren. Tegenwoordig is daar ook al weinig van over
en geven stelletjes elkaar vaak iets van de vele cadeausets die in de winkels
liggen.
Terug naar
Valentijnsdag in Zuid-Korea. Zoals ik al in de intro zei, hoef ik helaas geen
kleinigheidje te verwachten. Het is hier namelijk de bedoeling dat de vrouwen
hun partner een geschenk geven, en niet zomaar iets… chocolade! Dit wordt
gedaan als een teken van genegenheid. Winkels verkopen de mooiste cadeausets met
Ferrero Rocher, Twix en andere chocolade. Hartstikke leuk hoor, maar waar
blijft mijn choco dan? Gelukkig hoef ik daar niet heel lang op te wachten… Zuid-Korea
kent namelijk een ‘liefdes-dag’ op iedere 14e van de maand. Op 14
maart is het ‘White Day’ waarbij de man een cadeau moet geven (hierover meer in
maart!). De laatste jaren wordt Valentijnsdag hier steeds meer gepromoot als
een dag voor stelletjes waarbij zowel mannen als vrouwen elkaar iets schenken.
Weer lekker commercieel natuurlijk.
Wist jij dat Koreaanse Valentijnsdag anders is?
Photo by Tyler Nix on Unsplash
Wist jij dat Koreaanse Valentijnsdag anders is?
Photo by Tyler Nix on Unsplash